Domowy Kościół, gałąź rodzinna Ruchu Światło-Życie, pomaga małżonkom żyjącym w sakramencie małżeństwa czerpać z łaski i mocy tego sakramentu, uczy ich nim żyć i celebrować go przez całe życie.
Duchowość małżeńska proponowana w ramach Domowego Kościoła pozwala mężowi i żonie wspólnie, a nie obok siebie, iść do Boga. Budowanie jedności małżeńskiej jest możliwe dzięki podjęciu zobowiązań – darów, które nie są celem samym w sobie, ale środkiem do celu. Ich realizowanie odbywa się w małżeństwie poprzez codzienny wspólny wysiłek małżonków oraz poprzez wzajemną pomoc małżeństw w kręgu w dążeniu do Chrystusa.
Zobowiązania pokazują, jak powinno wyglądać życie chrześcijańskiej rodziny i małżeństwa. Są drogowskazami.
Najpierw poprzez codzienną modlitwę osobistą połączoną z lekturą Pisma Świętego każdy z małżonków buduje relację osobistą z Bogiem, która jest podstawą rozwoju wszystkich pozostałych ludzkich relacji. Ta relacja jest również rozwijana poprzez regularne spotkanie ze słowem Bożym.
Relacje małżeńskie pozwalają budować: codzienna modlitwa małżeńska jako wspólne stawanie przed Panem, codzienna modlitwa rodziny jako wspólnoty Kościoła, comiesięczny dialog małżeński i wynikająca z niego reguła życia (systematyczna praca nad sobą).
Tę pracę małżonkowie podejmują codziennie, w swoim własnym domu i środowiskach pracy. Aby jednak nie zagubić się w życiu i ciągle rozwijać, małżeństwa raz w miesiącu uczestniczą w spotkaniach kręgu, czyli grupy dzielenia (4-7 małżeństw), w czasie którego modlą się, opowiadają o swoich doświadczeniach, sukcesach i porażkach w klimacie zaufania i życzliwości, w obecności kapłana. Taka praktyka pozwala spojrzeć z dystansu na to, w jakim kierunku się podąża.
Przynajmniej raz w ciągu roku małżeństwa uczestniczą także w rekolekcjach formacyjnych.
Wierność zobowiązaniom sprawia, że małżonkowie mają większą szansę na budowanie miłości zdrowej, wolnej od głębokich zranień, wspierającej współmałżonka w jego dojrzewaniu na płaszczyźnie ludzkiej i duchowej. Będą „odwoływali się do mocy sakramentu, która pozwala każdemu z nich wejść w trudności spowodowane bliskością drugiego”.
Wtedy wspólnota rodzinna staje się wielką szansą dla wszechstronnego rozwoju człowieka – jego wzrastania w Bogu, poznawania prawdy o sobie samym, uczenia się miłości.
Małe dzieci wychowywane w klimacie świadomej wspólnoty chrześcijańskiej w sposób naturalny wzrastają w wierze. Możliwość zadawania pytań związanych z wiarą, na równi z pytaniami z innych dziedzin życia, poczucie akceptacji i miłości, świadomość miłości Pana Boga są ogromnym zapleczem siły i równowagi dla dziecka, gdy zaczyna ono wchodzić w czas dorastania i odkrywania własnej drogi życia.
Znak Domowego Kościoła
Znakiem Domowego Kościoła, tak jak całego Ruchu Światło-Życie są dwa greckie słowa światło i życie splecione w kształcie krzyża. Domowy Kościół posługuje się jednak również znakiem pomocniczym, tzw. domkiem. Ma on kształt domu, w którego górnej części znajduje się znak Ruchu Światło-Życie, a w dolnej dwie splecione obrączki.
Ikona Świętej Rodziny
Ikonę napisała dla Equipes Notre-Dame w latach siedemdziesiątych siostra Maria-Paula, zakonnica benedyktyńskiego klasztoru na Górze Oliwnej w Jeruzalem na prośbę Marii i Ludwika d`Amonville – odpowiedzialnych wówczas za Ruch Equipes Notre Dame. Przez END ikona traktowana jest jako „ich ikona” – symbol END. W 1988 r. w Lourdes we Francji odbywał się kolejny Międzynarodowy Kongres Equipes Notre Dame, w którym uczestniczyli gościnnie także przedstawiciele naszego Ruchu.