1. jest to bezpłatny system powiadamiania SMS

2. trzeba być zalogowanym do systemu

3. logowanie – wyślij jednorazowo SMS: tak.pm na 664 400 100 (standardowy koszt SMS)

4. wylogowanie – wyślij: nie.pm na 664 400 100

5. numery telefonów nie będą znane operatorowi systemu, a jedynie ich ilość

6. będziesz otrzymywać informacje SMS z życia parafii, zaczynające się od „PM” (Parafia Michałowice); numery „nadawcy” będą przydzielane losowo – brak możliwości wysyłania informacji zwrotnych

7. możliwość tworzenia podgrup (np. kandydaci do sakramentu x) i wiadomości głosowych na tel. stacjonarne (w planach)

ZAPRASZAMY

Kliknij TUTAJ

Trasa dojazdu do Przystani Kaja – Sobieski

                Jadąc po lewej stronie Wisły jedziemy Trasą Gdańską (droga nr 7). Za Zakroczymiem jedziemy dalej drogą 7 mijając Załuski, Przyborowice, Szczytno. Następnie w Szczytnikach, za stacją benzynową SHELL na światłach zjeżdżamy z drogi nr 7 w prawo. W Strachowie dojeżdżamy do drogi 632 i skręcamy w prawo w kierunku na Marki. Dojeżdżamy do Bolęcina, przejeżdżamy przez most, a następnie skręcamy w prawo w drogę na Joniec – będzie kierunkowskaz. Droga wiedzie przez Idzikowice, Królewo. W Królewie (po minięciu cmentarza) skręcamy w prawo przy  znaku kierunkowym Sobieski 0,7. Jedziemy piaszczystą drogą ok. 800 m. Przejeżdżamy przez most i po lewej stronie jesteśmy już na terenie Przystani KAJA.

• Zbiórka przed kościołem 31 maja 2014 o godz. 7.45 (ograniczamy ilość samochodów do minimum)
• Spływ zaczynamy ok. godz. 10.00 (trasa ok. 20 km, ok. 6 godzin spokojnego płynięcia)
• Na mecie odbiera nas bus i zawozi do przystani, gdzie rozpoczynamy piknik rodzinny przy ognisku i grillu (plac zabaw dla dzieci, boisko do siatkówki, toalety)
• Koszt: 70 zł od kajaka (zapewniam: wypożyczenie kajaka, opiekę 3 ratowników, grupowe ubezpieczenie NNW [potrzebny numer PESEL], kiełbasa, kaszanka, pieczywo, napoje, naczynia jednorazowe)
• Zabieramy ze sobą: picie i prowiant na czas spływu, duży foliowy worek na cenne rzeczy, odpowiedni strój i filtry na słońce, sałatki, przekąski, ciasta tudzież tym podobne smakołyki na wspólne ucztowanie)
• W razie wątpliwości proszę o kontakt: ks. Michał  502 666 729

Msze św tego dnia w naszym kościele:

8.00 / 9.00 / 12.30 / 15.00 / 18.00

List Pasterski Episkopatu Polski na Niedzielę Świętej Rodziny 2013 roku

List Pasterski Episkopatu Polski do duszpasterskiego wykorzystania
w Niedzielę Świętej Rodziny 2013 roku
Drogie Siostry, drodzy Bracia!

Każdego roku w Oktawie Narodzenia Pańskiego przeżywamy Niedzielę Świętej Rodziny. Kierujemy myśl ku naszym rodzinom i podejmujemy refleksję na temat sytuacji współczesnej rodziny. Dzisiejsza Ewangelia opowiada o tym, że Rodzina z Nazaretu w trudnych i niejasnych sytuacjach starała się odczytać i wypełnić wolę Bożą, dzięki czemu wychodziła z nich odnowiona. Takie zachowanie stanowi dla nas ważną wskazówkę, że także dzisiaj posłuszeństwo Bogu i Jego niezrozumiałej czasem woli jest gwarantem szczęścia w rodzinie.

Błogosławiony Jan Paweł II, do którego kanonizacji się przygotowujemy, przypomina, że prawda o instytucji małżeństwa jest „ponad wolą jednostek, kaprysami poszczególnych małżeństw, decyzjami organizmów społecznych i rządowych” (23 II 1980). Prawdy tej należy szukać u Boga, ponieważ „sam Bóg jest twórcą małżeństwa” (GS 48). To Bóg stworzył człowieka mężczyzną i kobietą, zaś bycie – w ciele i duszy – mężczyzną „dla” kobiety i kobietą „dla” mężczyzny uczynił wielkim i niezastąpionym darem oraz zadaniem w życiu małżeńskim. Rodzinę oparł na fundamencie małżeństwa złączonego na całe życie miłością nierozerwalną i wyłączną. Postanowił, że taka właśnie rodzina będzie właściwym środowiskiem rozwoju dzieci, którym przekaże życie oraz zapewni rozwój materialny i duchowy.

Ta chrześcijańska wizja nie jest jakąś arbitralnie narzuconą normą, ale wypływa z odczytania natury osoby ludzkiej, natury małżeństwa i rodziny. Odrzucanie tej wizji prowadzi nieuchronnie do rozkładu rodzin i do klęski człowieka. Jak pokazuje historia ludzkości, lekceważenie Stwórcy jest zawsze niebezpieczne i zagraża szczęśliwej przyszłości człowieka i świata. Muszą zatem budzić najwyższy niepokój próby przedefiniowania pojęcia małżeństwa i rodziny narzucane współcześnie, zwłaszcza przez zwolenników ideologii gender i nagłaśniane przez niektóre media. Wobec nasilających się ataków tej ideologii skierowanych na różne obszary życia rodzinnego i społecznego czujemy się przynagleni, by z jednej strony stanowczo i jednoznacznie wypowiedzieć się w obronie chrześcijańskiej rodziny, fundamentalnych wartości, które ją chronią, a z drugiej przestrzec przed zagrożeniami płynącymi z propagowania nowego typu form życia rodzinnego.

Ideologia gender stanowi efekt trwających od dziesięcioleci przemian ideowo-kulturowych, mocno zakorzenionych w marksizmie i neomarksizmie, promowanych przez niektóre ruchy feministyczne oraz rewolucję seksualną. Genderyzm promuje zasady całkowicie sprzeczne z rzeczywistością i integralnym pojmowaniem natury człowieka. Twierdzi, że płeć biologiczna nie ma znaczenia społecznego, i że liczy się przede wszystkim płeć kulturowa, którą człowiek może swobodnie modelować i definiować, niezależnie od uwarunkowań biologicznych. Według tej ideologii człowiek może siebie w dobrowolny sposób określać: czy jest mężczyzną czy kobietą, może też dowolnie wybierać własną orientację seksualną. To dobrowolne samookreślenie, które nie musi być czymś jednorazowym, ma prowadzić do tego, by społeczeństwo zaakceptowało prawo do zakładania nowego typu rodzin, na przykład zbudowanych na związkach o charakterze homoseksualnym.

Niebezpieczeństwo ideologii gender wynika w gruncie rzeczy z jej głęboko destrukcyjnego charakteru zarówno wobec osoby, jak i relacji międzyludzkich, a więc całego życia społecznego. Człowiek o niepewnej tożsamości płciowej nie jest w stanie odkryć i wypełnić zadań stojących przed nim zarówno w życiu małżeńsko-rodzinnym, jak i społeczno-zawodowym. Próba zrównania różnego typu związków jest de facto poważnym osłabieniem małżeństwa jako wspólnoty mężczyzny i kobiety oraz rodziny, na małżeństwie zbudowanej.

Spotykamy się z różnymi postawami wobec działań podejmowanych przez zwolenników ideologii gender. Zdecydowana większość nie wie, czym jest ta ideologia, nie wyczuwa więc żadnego niebezpieczeństwa. Wąskie grono osób – zwłaszcza nauczycieli i wychowawców, w tym także katechetów i duszpasterzy – próbuje na własną rękę poszukiwać konstruktywnych sposobów przeciwdziałania jej. Są wreszcie i tacy, którzy widząc absurdalność tej ideologii uważają, że Polacy sami odrzucą proponowane im utopijne wizje. Tymczasem ideologia gender bez wiedzy społeczeństwa i zgody Polaków od wielu miesięcy wprowadzana jest w różne struktury życia społecznego: edukację, służbę zdrowia, działalność placówek kulturalno-oświatowych i organizacji pozarządowych. W przekazach części mediów jest ukazywana pozytywnie: jako przeciwdziałanie przemocy oraz dążenie do równouprawnienia.

Wspólnota Kościoła w sposób integralny patrzy na człowieka i jego płeć, dostrzegając w niej wymiar cielesno-biologiczny, psychiczno-kulturowy oraz duchowy. Nie jest czymś niewłaściwym prowadzenie badań nad wpływem kultury na płeć. Groźne jest natomiast ideologiczne twierdzenie, że płeć biologiczna nie ma żadnego istotnego znaczenia dla życia społecznego. Kościół jednoznacznie opowiada się przeciw dyskryminacji ze względu na płeć, ale równocześnie dostrzega niebezpieczeństwo niwelowania wartości płci. To nie fakt istnienia dwóch płci jest źródłem dyskryminacji, ale brak duchowego odniesienia, ludzki egoizm i pycha, które trzeba stale przezwyciężać. Kościół w żaden sposób nie zgadza się na poniżanie osób o skłonnościach homoseksualnych, ale równocześnie z naciskiem podkreśla, że aktywność homoseksualna jest głęboko nieuporządkowana oraz że nie można społecznie zrównywać małżeństwa będącego wspólnotą mężczyzny i kobiety ze związkiem homoseksualnym.

W święto Świętej Rodziny zwracamy się z gorącym apelem do rodzin chrześcijańskich, do przedstawicieli ruchów religijnych i stowarzyszeń kościelnych oraz wszystkich ludzi dobrej woli, aby odważnie podejmowali działania, które będą służyć upowszechnianiu prawdy o małżeństwie i rodzinie. Bardziej niż kiedykolwiek potrzebna jest dzisiaj edukacja środowisk wychowawczych.

Apelujemy także do instytucji odpowiadających za polską edukację, aby nie ulegały naciskom nielicznych, choć bardzo głośnych, środowisk, dysponujących niemałymi środkami finansowymi, które w imię nowoczesnego wychowania dokonują eksperymentów na dzieciach i młodzieży. Wzywamy instytucje oświatowe, aby zaangażowały się w promowanie integralnej wizji człowieka.
Wszystkich wierzących prosimy o żarliwą modlitwę w intencji małżeństw, rodzin oraz wychowywanych w nich dzieci. Prośmy Ducha Świętego, aby udzielał nam nieustannie światła rozumienia i widzenia prawdy w tym, co jest niebezpieczeństwem i zagrożeniem nie tylko dla rodziny, ale dla naszej Ojczyzny i całej ludzkości. Módlmy się także o odwagę bycia ludźmi wiary i odważnymi obrońcami Prawdy. Niech w podejmowaniu tego trudu wzorem do naśladowania oraz pomocą duchową będzie Święta Rodzina z Nazaretu, w której wychowywał się Syn Boży – Jezus Chrystus.

W tym duchu udzielamy wszystkim pasterskiego błogosławieństwa.

Podpisali: Pasterze Kościoła katolickiego w Polsce

___________________________________________________________________________
Powyższy list (wersja skrócona poprawiona) należy odczytać w Niedzielę Świętej Rodziny,
29 grudnia 2013 roku

† Biskup Józef Górzyński
Biskup Pomocniczy Archidiecezji Warszawskiej
Wikariusz Generalny

Kliknij za życiem

Milion Europejczyków poparło akcję „Jeden z nas”. Ale to nie koniec akcji pro-life na starym kontynencie, podpisy zbierane są nadal. 22 września będzie Europejski Dzień Poparcia dla „Jeden z Nas”, a na listopad zaplanowano I Europejski Kongres Pro-Life – w Krakowie! 

Każdy z nas ma szansę jednoznacznie opowiedzieć się po stronie życia – wystarczy kliknąć i poprzeć akcję „Jeden z nas”. Do aktywnej postawy zachęca dokument bioetyczny Episkopatu.

W opublikowanym w ostatnich dniach dokumencie „O wyzwaniach bioetycznych, przed którymi stoi współczesny człowiek” biskupi polscy podkreślili, że „konieczne jest zaangażowanie w czynną obronę ludzkiego życia od chwili poczęcia”.

„Sprzeciw wobec wszystkich praktyk wymierzonych w życie ludzkie wyraża się najpierw w jednoznacznym opowiedzeniu się po stronie życia. Oznacza to zakaz bezczynności, niezajmowania wyraźnego stanowiska” – czytamy w dokumencie.

Zobacz także:

Dokument „O wyzwaniach bioetycznych, przed którymi stoi współczesny człowiek”

Strona akcji „Jeden z nas”

PODPISZ SIĘ POD AKCJĄ „JEDEN Z NAS”

Kardynał Kazimierz Nycz o Kongresie Nowej Ewangelizacji

Joanna Jureczko-Wilk: Jak Ogólnopolski Kongres Nowej Ewangelizacji wpłynie na warszawskie parafie? Uda się w stolicy obudzić olbrzyma?
Kard. Kazimierz Nycz: – Kiedy patrzyłem podczas Mszy św. na uczestników, Bogu dzięki, sporo było księży i świeckich z Warszawy. Widziałem wielu przedstawicieli grup, ruchów, stowarzyszeń. Już sam ich udział w tym wydarzeniu świadczy o tym, że szukają nowych sposobów, metod ewangelizacji. To każe patrzeć z nadzieją na czas pokongresowy, który z pewnością wyda owoc także w diecezji warszawskiej. Oczywiście, te cztery dni nie zastąpią stałej formacji ku ewangelizacji, ale niewątpliwie będą zasianiem ziarna, z którego coś dobrego wyrośnie. Nie ulega wątpliwości, że dzisiaj w całej Polsce, w odniesieniu do tych, którzy są poza Kościołem, od niego odeszli, i w odniesieniu do tych, którzy są w Kościele, ewangelizacja jest koniecznością. Jest potrzebna w wielkich miastach, gdzie następuje polaryzacja społeczeństwa, ale także w „pobożnej części Polski”, jaką jest południe. Jeżeli nie będzie pójścia w głąb, dążenia do osobowego spotkania z Panem Jezusem, nikt człowieka oderwanego od swojego środowiska – na przykład na emigracji w Anglii czy w Niemczech – nie utrzyma przy Kościele.

Warszawa jest specyficznym środowiskiem. Mamy jeden z niższych w kraju odsetek osób chodzących na niedzielne Msze św. Jak trafić do osób, które nie czują więzi z parafią albo nawet nie odczuwają braku Boga w swoim życiu?

- Myślę, że mogą to zrobić „obudzeni” w parafii świeccy. Księża zdają sobie sprawę z tego, że sami nie są w stanie zrobić wszystkiego. Powinni umiejętnie „uruchomić” ludzi świeckich, którzy poprzez miejsce swojej nauki, pracy czy zamieszkania mogą dotrzeć do o wiele szerszych kręgów osób niż duszpasterze. Skutecznym sposobem jest osobiste świadectwo świeckich oraz apostolskość grup, które nie poprzestają na formowaniu swoich członków, ale nieustannie poszukują nowych. W Warszawie widać to doskonale na „pączkujących” wspólnotach neokatechumenalnych, kręgach rodzin Domowego Kościoła, wspólnotach Odnowy w Duchu Świętym. Niektóre grupy podejmują ewangelizację uliczną, wędrują z nauczaniem od domu do domu. Chodzi o to, żeby budzić z uśpienia i wyrywać ze „świętego spokoju”, żeby na początek wzbudzić pragnienie poznania Boga.

W stolicy dużym powodzeniem cieszą się wieczory uwielbienia, Msze św. z modlitwą o uzdrowienie, kurs Alfa. Może to jest trop, którym warto pójść.

- Rzeczywiście, kurs Alfa jest obecny w wielu warszawskich parafiach i ciągle odbywają się jego kolejne edycje. Wynika z tego, że jest bardzo skutecznym sposobem docierania do tych, których nie ma przy Chrystusie. Dzieje się tak dlatego, że rozpoczyna się go nie katechezą, ale kerygmatem. To kerygmat rodzi wiarę. Ważną rzeczą jest też to, że kursy aranżowane są poza ścisłym miejscem sakralnym, co ośmiela tych, którzy do tej pory trzymali się z dala od Kościoła.

Czy po kongresie w archidiecezji pojawią się nowe grupy, ruchy?

- Ważniejsze od tego, żeby powstałe nowe, jest otwarcie się parafii na grupy, ruchy, stowarzyszenia już istniejące. Niestety, ciągle jeszcze są parafie, które – poza kółkiem różańcowym – nie mają wspólnot ewangelizacyjnych. I nie wynika to z braku potrzeby takich wspólnot. Raczej świadczy o tym, że księża proboszczowie nie potrafią współpracować w tej kwestii ze świeckimi, nie korzystają z ich umiejętności i charyzmatów.

http://warszawa.gosc.pl/