Na 9 dni przed Zesłaniem Ducha Świętego Kościół rozpoczyna modlić się nowenną.
Nazwa „nowenna” pochodzi od łacińskiego słowa novem – dziewięć.
Oznacza ona więc dziewięć dni modlitwy.
Czytaj dalej …
Jak do nas dojechać? | pełna mapa |
Warszawa, 4 lutego 2015 r.
Mając na uwadze zbliżające się posiedzenie połączonych komisji sejmowych na temat konwencji CAHVIO, Rada ds. Rodziny KEP przypomina swoje stanowisko w tej sprawie. Jednocześnie wyraża poparcie dla społecznej inicjatywy o wysłuchanie publiczne ws. konwencji. Jest to głęboko uzasadnione, gdyż w Polsce zdecydowanie brak pełnej informacji na temat zmian prawnych oraz kulturowo-cywilizacyjnych, które konwencja wymusza.
Czytaj dalej …
Czytaj dalej …
Warszawa, 11 września 2014 r.
W związku z materiałami prasowymi, dotyczącymi zapisywania uczniów na zajęcia z religii/etyki w szkołach, Komisja Wychowania Katolickiego Konferencji Episkopatu Polski przypomina, że:
1. W publicznych przedszkolach i szkołach organizuje się naukę religii na życzenie rodziców (opiekunów prawnych), a dla uczniów pełnoletnich – na życzenie samych uczniów. Życzenie to jest wyrażane w formie pisemnego oświadczenia, które nie musi być ponawiane w kolejnym roku szkolnym.
2. Wszyscy katolicy uczęszczający do placówek oświatowych, w których odbywa się nauczanie religii, zobowiązani są w sumieniu uczestniczyć w tych zajęciach. Rodzice dzieci, które nie ukończyły 18 roku życia, mają obowiązek zapisać swe dzieci na lekcje religii. Zasada ta wynika ze zrozumiałego faktu, iż człowiek wierzący ma nie tylko prawo, ale i obowiązek pogłębiać swoją wiarę, temu pogłębianiu służą szkolne lekcje religii. Warto przypomnieć, że zarówno podczas zawierania sakramentalnego związku małżeńskiego, jak i sakramentu chrztu dziecka, rodzice zobowiązują się do tego, by po katolicku, w wierze wychować potomstwo. Elementem tego wychowania jest zarówno udział dziecka w szkolnym nauczaniu religii, jak i parafialnej katechezie.
3. Dnia 28 sierpnia 2013 r. Komisja Wychowania przypomniała, że „przygotowanie do przyjęcia sakramentów świętych: Pierwszej Komunii św., sakramentu pokuty i pojednania oraz bierzmowania odbywa się podczas systematycznej katechezy parafialnej oraz w trakcie lekcji religii w szkole.
Wynika z tego jednoznacznie, że uczestnictwo w zajęciach z etyki nie spełnia w żadnym zakresie wymogu przygotowania do wyżej wymienionych sakramentów św. i nie może być respektowane przy podejmowaniu decyzji o wyrażeniu zgody, co do ich przyjęcia”.
Ks. dr Marek Korgul
Sekretarz Komisji Wychowania Katolickiego KEP
Warszawa, dnia 11 września 2014 r.
Najbliższe wybory do Parlamentu Europejskiego po raz kolejny przypominają nam wagę tej instytucji, a także naszą za nią odpowiedzialność. Wskazują też, że głosowanie jest prawem i obowiązkiem każdego obywatela. Poprzez wybór osób, którym na sercu leży autentyczne dobro Europy i Polski, możemy przyczynić się – jak zachęcał nas do tego św. Jan Paweł II – do budowania europejskiej wspólnoty ducha, opartej na duchowych wartościach, które ją kiedyś ukształtowały. Europę trzeba bowiem budować nie tylko na wartościach ekonomicznych, ale przede wszystkim opierając ją na tych wartościach duchowych, które budują solidny fundament jedności. Ten najgłębszy fundament jedności – uczył w 1997 roku w Gnieźnie św. Jan Paweł II – przyniosło Europie i przez wieki ją umacniało chrześcijaństwo, ze swoją Ewangelią, ze swych rozumieniem człowieka i wkładem w rozwój dziejów ludów i narodów. Z Ewangelii wyrastają zarówno zasady solidarności i pomocniczości, jak i zasada poszanowania godności człowieka, mężczyzny i kobiety, poszanowania życia od poczęcia do naturalnej śmierci, a także prawo do wolności religijnej, obejmujące również prawo do publicznego wyrażania własnych przekonań religijnych. Nie można zbudować przyszłości Europy – mówił św. Jan Paweł II – jeśli zabraknie cegieł ludzkich sumień wypalonych w ogniu Ewangelii i połączonych spoiwem solidarnej miłości społecznej.
Włączając się w apel Biskupów Wspólnoty Europejskiej, aby każdy z nas, obywateli Europy, w duchu odpowiedzialności za nią i dobrze spełnionego obowiązku poszedł do urn wyborczych i oddał w wyborach do Parlamentu Europejskiego swój głos zgodnie z własnym dobrze uformowanym sumieniem, przypominamy, że w ten sposób – poprzez naszych przedstawicieli, którzy będą działać w Parlamencie Europejskim w duchu św. Jana Pawła II – my sami będziemy mogli wypełnić te zobowiązania, które w odniesieniu do budowania jedności europejskiej pozostawił nam św. Jan Paweł II.
Abp Stanisław Gądecki
Metropolita Poznański
Przewodniczący KEP
Abp Marek Jędraszewski
Metropolita Łódzki
Zastępca Przewodniczącego KEP
Bp Wojciech Polak
Sekretarz Generalny KEP
List Pasterski Episkopatu Polski na Niedzielę Świętej Rodziny 2013 roku
List Pasterski Episkopatu Polski do duszpasterskiego wykorzystania
w Niedzielę Świętej Rodziny 2013 roku
Drogie Siostry, drodzy Bracia!
Każdego roku w Oktawie Narodzenia Pańskiego przeżywamy Niedzielę Świętej Rodziny. Kierujemy myśl ku naszym rodzinom i podejmujemy refleksję na temat sytuacji współczesnej rodziny. Dzisiejsza Ewangelia opowiada o tym, że Rodzina z Nazaretu w trudnych i niejasnych sytuacjach starała się odczytać i wypełnić wolę Bożą, dzięki czemu wychodziła z nich odnowiona. Takie zachowanie stanowi dla nas ważną wskazówkę, że także dzisiaj posłuszeństwo Bogu i Jego niezrozumiałej czasem woli jest gwarantem szczęścia w rodzinie.
Błogosławiony Jan Paweł II, do którego kanonizacji się przygotowujemy, przypomina, że prawda o instytucji małżeństwa jest „ponad wolą jednostek, kaprysami poszczególnych małżeństw, decyzjami organizmów społecznych i rządowych” (23 II 1980). Prawdy tej należy szukać u Boga, ponieważ „sam Bóg jest twórcą małżeństwa” (GS 48). To Bóg stworzył człowieka mężczyzną i kobietą, zaś bycie – w ciele i duszy – mężczyzną „dla” kobiety i kobietą „dla” mężczyzny uczynił wielkim i niezastąpionym darem oraz zadaniem w życiu małżeńskim. Rodzinę oparł na fundamencie małżeństwa złączonego na całe życie miłością nierozerwalną i wyłączną. Postanowił, że taka właśnie rodzina będzie właściwym środowiskiem rozwoju dzieci, którym przekaże życie oraz zapewni rozwój materialny i duchowy.
Ta chrześcijańska wizja nie jest jakąś arbitralnie narzuconą normą, ale wypływa z odczytania natury osoby ludzkiej, natury małżeństwa i rodziny. Odrzucanie tej wizji prowadzi nieuchronnie do rozkładu rodzin i do klęski człowieka. Jak pokazuje historia ludzkości, lekceważenie Stwórcy jest zawsze niebezpieczne i zagraża szczęśliwej przyszłości człowieka i świata. Muszą zatem budzić najwyższy niepokój próby przedefiniowania pojęcia małżeństwa i rodziny narzucane współcześnie, zwłaszcza przez zwolenników ideologii gender i nagłaśniane przez niektóre media. Wobec nasilających się ataków tej ideologii skierowanych na różne obszary życia rodzinnego i społecznego czujemy się przynagleni, by z jednej strony stanowczo i jednoznacznie wypowiedzieć się w obronie chrześcijańskiej rodziny, fundamentalnych wartości, które ją chronią, a z drugiej przestrzec przed zagrożeniami płynącymi z propagowania nowego typu form życia rodzinnego.
Ideologia gender stanowi efekt trwających od dziesięcioleci przemian ideowo-kulturowych, mocno zakorzenionych w marksizmie i neomarksizmie, promowanych przez niektóre ruchy feministyczne oraz rewolucję seksualną. Genderyzm promuje zasady całkowicie sprzeczne z rzeczywistością i integralnym pojmowaniem natury człowieka. Twierdzi, że płeć biologiczna nie ma znaczenia społecznego, i że liczy się przede wszystkim płeć kulturowa, którą człowiek może swobodnie modelować i definiować, niezależnie od uwarunkowań biologicznych. Według tej ideologii człowiek może siebie w dobrowolny sposób określać: czy jest mężczyzną czy kobietą, może też dowolnie wybierać własną orientację seksualną. To dobrowolne samookreślenie, które nie musi być czymś jednorazowym, ma prowadzić do tego, by społeczeństwo zaakceptowało prawo do zakładania nowego typu rodzin, na przykład zbudowanych na związkach o charakterze homoseksualnym.
Niebezpieczeństwo ideologii gender wynika w gruncie rzeczy z jej głęboko destrukcyjnego charakteru zarówno wobec osoby, jak i relacji międzyludzkich, a więc całego życia społecznego. Człowiek o niepewnej tożsamości płciowej nie jest w stanie odkryć i wypełnić zadań stojących przed nim zarówno w życiu małżeńsko-rodzinnym, jak i społeczno-zawodowym. Próba zrównania różnego typu związków jest de facto poważnym osłabieniem małżeństwa jako wspólnoty mężczyzny i kobiety oraz rodziny, na małżeństwie zbudowanej.
Spotykamy się z różnymi postawami wobec działań podejmowanych przez zwolenników ideologii gender. Zdecydowana większość nie wie, czym jest ta ideologia, nie wyczuwa więc żadnego niebezpieczeństwa. Wąskie grono osób – zwłaszcza nauczycieli i wychowawców, w tym także katechetów i duszpasterzy – próbuje na własną rękę poszukiwać konstruktywnych sposobów przeciwdziałania jej. Są wreszcie i tacy, którzy widząc absurdalność tej ideologii uważają, że Polacy sami odrzucą proponowane im utopijne wizje. Tymczasem ideologia gender bez wiedzy społeczeństwa i zgody Polaków od wielu miesięcy wprowadzana jest w różne struktury życia społecznego: edukację, służbę zdrowia, działalność placówek kulturalno-oświatowych i organizacji pozarządowych. W przekazach części mediów jest ukazywana pozytywnie: jako przeciwdziałanie przemocy oraz dążenie do równouprawnienia.
Wspólnota Kościoła w sposób integralny patrzy na człowieka i jego płeć, dostrzegając w niej wymiar cielesno-biologiczny, psychiczno-kulturowy oraz duchowy. Nie jest czymś niewłaściwym prowadzenie badań nad wpływem kultury na płeć. Groźne jest natomiast ideologiczne twierdzenie, że płeć biologiczna nie ma żadnego istotnego znaczenia dla życia społecznego. Kościół jednoznacznie opowiada się przeciw dyskryminacji ze względu na płeć, ale równocześnie dostrzega niebezpieczeństwo niwelowania wartości płci. To nie fakt istnienia dwóch płci jest źródłem dyskryminacji, ale brak duchowego odniesienia, ludzki egoizm i pycha, które trzeba stale przezwyciężać. Kościół w żaden sposób nie zgadza się na poniżanie osób o skłonnościach homoseksualnych, ale równocześnie z naciskiem podkreśla, że aktywność homoseksualna jest głęboko nieuporządkowana oraz że nie można społecznie zrównywać małżeństwa będącego wspólnotą mężczyzny i kobiety ze związkiem homoseksualnym.
W święto Świętej Rodziny zwracamy się z gorącym apelem do rodzin chrześcijańskich, do przedstawicieli ruchów religijnych i stowarzyszeń kościelnych oraz wszystkich ludzi dobrej woli, aby odważnie podejmowali działania, które będą służyć upowszechnianiu prawdy o małżeństwie i rodzinie. Bardziej niż kiedykolwiek potrzebna jest dzisiaj edukacja środowisk wychowawczych.
Apelujemy także do instytucji odpowiadających za polską edukację, aby nie ulegały naciskom nielicznych, choć bardzo głośnych, środowisk, dysponujących niemałymi środkami finansowymi, które w imię nowoczesnego wychowania dokonują eksperymentów na dzieciach i młodzieży. Wzywamy instytucje oświatowe, aby zaangażowały się w promowanie integralnej wizji człowieka.
Wszystkich wierzących prosimy o żarliwą modlitwę w intencji małżeństw, rodzin oraz wychowywanych w nich dzieci. Prośmy Ducha Świętego, aby udzielał nam nieustannie światła rozumienia i widzenia prawdy w tym, co jest niebezpieczeństwem i zagrożeniem nie tylko dla rodziny, ale dla naszej Ojczyzny i całej ludzkości. Módlmy się także o odwagę bycia ludźmi wiary i odważnymi obrońcami Prawdy. Niech w podejmowaniu tego trudu wzorem do naśladowania oraz pomocą duchową będzie Święta Rodzina z Nazaretu, w której wychowywał się Syn Boży – Jezus Chrystus.
W tym duchu udzielamy wszystkim pasterskiego błogosławieństwa.
Podpisali: Pasterze Kościoła katolickiego w Polsce
___________________________________________________________________________
Powyższy list (wersja skrócona poprawiona) należy odczytać w Niedzielę Świętej Rodziny,
29 grudnia 2013 roku
† Biskup Józef Górzyński
Biskup Pomocniczy Archidiecezji Warszawskiej
Wikariusz Generalny
Kliknij za życiem
Milion Europejczyków poparło akcję „Jeden z nas”. Ale to nie koniec akcji pro-life na starym kontynencie, podpisy zbierane są nadal. 22 września będzie Europejski Dzień Poparcia dla „Jeden z Nas”, a na listopad zaplanowano I Europejski Kongres Pro-Life – w Krakowie!
Każdy z nas ma szansę jednoznacznie opowiedzieć się po stronie życia – wystarczy kliknąć i poprzeć akcję „Jeden z nas”. Do aktywnej postawy zachęca dokument bioetyczny Episkopatu.
W opublikowanym w ostatnich dniach dokumencie „O wyzwaniach bioetycznych, przed którymi stoi współczesny człowiek” biskupi polscy podkreślili, że „konieczne jest zaangażowanie w czynną obronę ludzkiego życia od chwili poczęcia”.
„Sprzeciw wobec wszystkich praktyk wymierzonych w życie ludzkie wyraża się najpierw w jednoznacznym opowiedzeniu się po stronie życia. Oznacza to zakaz bezczynności, niezajmowania wyraźnego stanowiska” – czytamy w dokumencie.
Zobacz także:
Dokument „O wyzwaniach bioetycznych, przed którymi stoi współczesny człowiek”
PODPISZ SIĘ POD AKCJĄ „JEDEN Z NAS”
Kardynał Kazimierz Nycz o Kongresie Nowej Ewangelizacji
Joanna Jureczko-Wilk: Jak Ogólnopolski Kongres Nowej Ewangelizacji wpłynie na warszawskie parafie? Uda się w stolicy obudzić olbrzyma?
Kard. Kazimierz Nycz: – Kiedy patrzyłem podczas Mszy św. na uczestników, Bogu dzięki, sporo było księży i świeckich z Warszawy. Widziałem wielu przedstawicieli grup, ruchów, stowarzyszeń. Już sam ich udział w tym wydarzeniu świadczy o tym, że szukają nowych sposobów, metod ewangelizacji. To każe patrzeć z nadzieją na czas pokongresowy, który z pewnością wyda owoc także w diecezji warszawskiej. Oczywiście, te cztery dni nie zastąpią stałej formacji ku ewangelizacji, ale niewątpliwie będą zasianiem ziarna, z którego coś dobrego wyrośnie. Nie ulega wątpliwości, że dzisiaj w całej Polsce, w odniesieniu do tych, którzy są poza Kościołem, od niego odeszli, i w odniesieniu do tych, którzy są w Kościele, ewangelizacja jest koniecznością. Jest potrzebna w wielkich miastach, gdzie następuje polaryzacja społeczeństwa, ale także w „pobożnej części Polski”, jaką jest południe. Jeżeli nie będzie pójścia w głąb, dążenia do osobowego spotkania z Panem Jezusem, nikt człowieka oderwanego od swojego środowiska – na przykład na emigracji w Anglii czy w Niemczech – nie utrzyma przy Kościele.
Warszawa jest specyficznym środowiskiem. Mamy jeden z niższych w kraju odsetek osób chodzących na niedzielne Msze św. Jak trafić do osób, które nie czują więzi z parafią albo nawet nie odczuwają braku Boga w swoim życiu?
- Myślę, że mogą to zrobić „obudzeni” w parafii świeccy. Księża zdają sobie sprawę z tego, że sami nie są w stanie zrobić wszystkiego. Powinni umiejętnie „uruchomić” ludzi świeckich, którzy poprzez miejsce swojej nauki, pracy czy zamieszkania mogą dotrzeć do o wiele szerszych kręgów osób niż duszpasterze. Skutecznym sposobem jest osobiste świadectwo świeckich oraz apostolskość grup, które nie poprzestają na formowaniu swoich członków, ale nieustannie poszukują nowych. W Warszawie widać to doskonale na „pączkujących” wspólnotach neokatechumenalnych, kręgach rodzin Domowego Kościoła, wspólnotach Odnowy w Duchu Świętym. Niektóre grupy podejmują ewangelizację uliczną, wędrują z nauczaniem od domu do domu. Chodzi o to, żeby budzić z uśpienia i wyrywać ze „świętego spokoju”, żeby na początek wzbudzić pragnienie poznania Boga.
W stolicy dużym powodzeniem cieszą się wieczory uwielbienia, Msze św. z modlitwą o uzdrowienie, kurs Alfa. Może to jest trop, którym warto pójść.
- Rzeczywiście, kurs Alfa jest obecny w wielu warszawskich parafiach i ciągle odbywają się jego kolejne edycje. Wynika z tego, że jest bardzo skutecznym sposobem docierania do tych, których nie ma przy Chrystusie. Dzieje się tak dlatego, że rozpoczyna się go nie katechezą, ale kerygmatem. To kerygmat rodzi wiarę. Ważną rzeczą jest też to, że kursy aranżowane są poza ścisłym miejscem sakralnym, co ośmiela tych, którzy do tej pory trzymali się z dala od Kościoła.
Czy po kongresie w archidiecezji pojawią się nowe grupy, ruchy?
- Ważniejsze od tego, żeby powstałe nowe, jest otwarcie się parafii na grupy, ruchy, stowarzyszenia już istniejące. Niestety, ciągle jeszcze są parafie, które – poza kółkiem różańcowym – nie mają wspólnot ewangelizacyjnych. I nie wynika to z braku potrzeby takich wspólnot. Raczej świadczy o tym, że księża proboszczowie nie potrafią współpracować w tej kwestii ze świeckimi, nie korzystają z ich umiejętności i charyzmatów.
Wiara w miłość pobudza do miłości
„Myśmy poznali i uwierzyli miłości, jaką Bóg ma ku nam” (1J 4, 16)
Drodzy Bracia i Siostry!
Obchody Wielkiego Postu w kontekście Roku Wiary stanowią dla nas cenną sposobność do medytowania nad relacją między wiarą a miłością – między wiarą w Boga, w Boga Jezusa Chrystusa, i miłością, która jest owocem działania Ducha Świętego i prowadzi nas drogą poświęcenia się Bogu i innym ludziom.
1. Wiara jako odpowiedź na miłość Boga
Czytaj dalej …
„Idź, i ty czyń podobnie!” (Łk 10, 37)
Drodzy Bracia i Siostry!
1. 11 lutego 2013 r., w liturgiczne wspomnienie Najświętszej Maryi Panny z Lourdes, odbędą się w sanktuarium maryjnym w Altötting uroczyste obchody XXI Światowego Dnia Chorego. Dzień ten jest dla chorych i pracowników służby zdrowia, dla wiernych chrześcijan i dla wszystkich osób dobrej woli „owocnym czasem modlitwy, współuczestnictwa i ofiary z cierpienia dla dobra Kościoła oraz skierowanym do wszystkich wezwaniem, aby rozpoznali w chorym bracie święte Oblicze Chrystusa, który przez cierpienie, śmierć i zmartwychwstanie dokonał dzieła zbawienia ludzkości” (Jan Paweł II, List ustanawiający Światowy Dzień Chorego, 13 maja 1992 r., 3). W tych okolicznościach jest szczególnie bliski mojemu sercu każdy i każda z was, drodzy chorzy, którzy w placówkach opiekuńczych i leczniczych czy też w domach doświadczacie trudnych chwil z powodu choroby i cierpienia. Wszystkim pragnę przekazać pełne otuchy słowa ojców Soboru Watykańskiego II: „Nie jesteście opuszczeni czy niepotrzebni: jesteście powołani przez Chrystusa, wy jesteście Jego przejrzystym obrazem” (Orędzie do ubogich, chorych i cierpiących).
Czytaj dalej …
Warszawa, kościół św. Krzyża, 27 stycznia 2013 r. Homilia abp. Józefa Michalika podczas Mszy św. żałobnej w intencji śp. Ks. Kard. Józefa Glempa.
J 17, 24-26
Czcigodni Bracia w biskupstwie i w Chrystusowym kapłaństwie,
Szanowni Słuchacze,
Drodzy Bracia i Siostry,
Kościół w Polsce i Ojczyzna żegna dziś Człowieka, który przez wiele lat był naszym przewodnikiem i nadzieją naszych oczekiwań. Jakże często czekaliśmy na Jego słowa, zwłaszcza wtedy gdy sami nie mieliśmy odwagi ich wypowiedzieć a byliśmy z nich zadowoleni, ilekroć stawał po „naszej”, a nie naszych przeciwników stronie. Jakże często stawialiśmy mu wymagania zamiast postawić je sobie.
Spróbujmy zatem dziś postawić sobie pytanie, o co tak naprawdę chodzi w posłudze Kościoła, kapłana, biskupa? O co chodziło w całej posłudze śp. Księdza Kardynała Prymasa Józefa Glempa?
Czytaj dalej …
Informacje stałe: |
Msze święte |
w Niedziele i Uroczystości
8:00, 9:30, 11:00 - z dziećmi
12:30, 18:00
w dni powszednie 7:00, 18:00 |
Spowiedź |
Niedziela: w czasie każdej Mszy św. w dni powszednie: o 18:00 w I-sze piątki miesiąca: od 7.00 i od 17.30 |
Nabożeństwa |
Nowenna przez wstawiennictwo N.M.P. Matki Nieustającej Pomocy: Środa - po Mszy św. wieczornej Adoracja Najświętszego Sakramentu: Czwartek – po Mszy św. wieczornej do 20:00 |
Nabożeństwo Różańcowe – październik |
Codziennie 17.15 Dzieci w poniedziałki, środy i piątki |
Konto Parafii |
05 8004 0002 2002 0006 3890 0001 |
Kancelaria Parafialna |
tel: 22 723 89 50 w.14 godziny otwarcia |